Δημοσθένης Κυριαζής

Φυσικός-Ηλεκτρονικός

Την περίοδο αυτή βιώνουμε μια βαθειά κρίση σε όλους σχεδόν  τους τομείς· στην οικονομία,  την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, την παιδεία, τη λειτουργία του κράτους, την απονομή δικαιοσύνης, την παροχή υπηρεσιών υγείας, την…., την…..

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι από το σύνολο αυτών των κρίσεων κυρίαρχη κρίση είναι η οικονομική.  Όμως αυτό το συμπέρασμα  είναι λάθος γιατί μεταξύ των κρίσεων  υπάρχει ισχυρή αλληλεπίδραση και ανατροφοδότηση· η μια κρίση ανατροφοδοτείται και μεγεθύνεται από την άλλη. Ανάγκη συνεπώς είναι να βρούμε τη βαθύτερη αιτία,  τη μητέρα αυτών των κρίσεων και να την ακυρώσουμε. Τότε μόνο θα υπερβούμε, αποτελεσματικά και οριστικά, την κρίση. Ποιά όμως είναι η βαθύτερη αιτία όλων αυτών των κρίσεων ;

Στο ερώτημα αυτό έχουν δοθεί διάφορες  απαντήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η βαθύτερη αιτία είναι:

–  Η χαμηλή μέση κατά κεφαλή πνευματική και ηθική καλλιέργεια των πολιτών· η προβληματική παιδεία μας.

–  Οι λαθεμένες επιλογές των πολιτών για την ανάδειξη των αντιπροσώπων μας, στους οποίους αναθέτουμε την άσκηση της εξουσίας.

–  Η πονηρή και ιδιοτελής νοοτροπία των Ελλήνων η οποία ιεραρχεί  ως κορυφαία αξία το ατομικό συμφέρον· το κοινό των πολιτών  συμφέρον, το δίκαιο, το ηθικό,  είναι μεγάλες αξίες αλλά η τήρηση τους δεν αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση δική μας, αλλά όλων των άλλων.

Οι παραπάνω αιτίες παρ’ ότι, και σημαντικές και αληθείς είναι, δεν αποτελούν τη μητέρα των κρίσεων, αλλά αποτελούν τα παιδιά μιας άλλης βαθύτερης κρίσης· δεν αποτελούν την ασθένεια αλλά τα συμπτώματα της ασθένειας.

Βαθύτερη αιτία της κρίσης είναι τα εγγενή χαρακτηριστικά  του πολιτικού μας συστήματος · είναι οι θεσμοί του πολιτεύματος και ειδικότερα του Συντάγματος, που είναι ο Νόμος των Νόμων· που είναι ο Κορυφαίος Νόμος από το οποίον επάγονται αλλά και περιορίζοντα όλοι οι υπόλοιποι νόμοι και κανόνες του πολιτικού μας συστήματος.  Αυτή την αιτία πρέπει να ακυρώσουμε.

Για την κατανόηση των ριζικών συνταγματικών αλλαγών, που πρέπει να πραγματοποιηθούν, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε, πολύ συνοπτικά,  τους στόχους, και τα προβλήματα του Συντάγματος.

Στρατηγικός στόχο του Συντάγματος είναι να επάγει και να περιορίζει  όλους τους  υπόλοιπους θεσμούς που οι άρχοντες αποφασίζουν. Αυτός όμως ο στόχος, υποβαθμίζεται  από το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα. Τούτο συμβαίνει γιατί αυτοί που εγκρίνουν τους νόμους και αυτοί που εγκρίνουν τις αλλαγές του Συντάγματος,  είναι οι ίδιοι άνθρωποι· οι βουλευτές.

Ο ανωτέρω θεσμός ως αντίθετος προς την αρχή: «ο ελέγχων δεν μπορεί να είναι και ελεγχόμενος»,  με το πέρασμα των χρόνων μετασχημάτιζε  το Σύνταγμα, από θεσμό ελέγχου των ασκούντων την εξουσία και προστασίας των πολιτών, σε θεσμό προστασίας περισσότερο των αρχόντων παρά των πολιτών. Ειλικρινά δεν ξέρω πότε το σύνταγμα αποτελούσε αποτελεσματικότερο θεσμό  έλεγχου των αρχόντων· στις συνταγματικές μοναρχίες ή στις σημερινές αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες ;

Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι ότι  η σημερινή δημιουργία και η  εφαρμογή του Συντάγματος, απαιτεί την υπέρβαση ενός φυσικού νόμου σύμφωνα με τον οποίο,  «Το δημιούργημα δεν μπορεί να υπέρκειται του Δημιουργού του» .

Πώς μπορεί όμως να υπερβούμε αυτή τη νομοτέλεια ώστε το Σύνταγμα να υπέρκειται των δημιουργών του / εκπροσώπων μας ;

Αυτή η υπέρβαση προσεγγίζεται  μόνο με ένα τρόπο· με τη διάχυση του  στάτους του δημιουργού  του Συντάγματος σε όλους τους πολίτες.  Τέτοια υπέρβαση επιχειρείται σε διάφορες χώρες, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, όπου η έγκριση αλλαγών του Συντάγματος γίνεται με Δημοψήφισμα.

Οι θεσμοί που υπάρχουν στη Χώρα μας, για την αντιμετώπιση των προαναφερθέντων – Συντακτική Βουλή, αυξημένη πλειοψηφία αποφάσεων της Βουλής – είναι σίγουρα αναγκαίοι αλλά, όπως λέμε στα μαθηματικά,  «είναι αναγκαίοι αλλά όχι και ικανοί» .

Λογικές σαν αυτές που προαναφέραμε, ο λαός μας τις χαρακτηρίζει σκωπτικά με το απόφθεγμα: «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

Βαθύτερη συνεπώς αιτία όλων των κρίσεων που σήμερα βιώνουμε, είναι το Σύνταγμα και οι «επαγόμενοι και περιοριζόμενοι  από το Σύνταγμα» θεσμοί. Το σύνταγμα  είναι το όχημα που χρησιμοποίησε το πολιτικό καταστημένο και αύξησε την εντροπία [i] του πολιτικού μας συστήματος στο σημερινό επίπεδο.

Είναι ίσως χρήσιμο να θυμίσουμε ότι αύξηση της εντροπίας ενός συστήματος  σημαίνει πάντα, αύξηση της αποδόμησης τους και μείωση της ικανότητας τους παραγωγής ωφελίμου έργου.

Στις θετικές επιστήμες – Θερμοδυναμική, Στατιστική Μηχανική, Πληροφορική – η εντροπία αποτελεί μετρήσιμο μέγεθος,  που ορίζεται με μαθηματικό φορμαλισμό. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει, ή ακριβέστερα δεν συμβαίνει σήμερα,  στις επιστήμες της Κοινωνιολογίας, της Πολιτικής, της Νομικής. Αυτή όμως η έλλειψη δεν είναι ίσως πολύ σημαντική, γιατί ο σημερινός βαθμός αποδόμησης των συστημάτων αυτών, είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού· γιατί οι πολίτες βιώνουν καθημερινά το  βαθμό αποδόμησης που υπάρχει σε αυτά.

Στη λογική των προαναφερθέντων, «Η Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή, ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ» αποτελεί μία ιδιαίτερα σημαντική ενέργεια διότι:

  1. Η πρωτοβουλία προέρχεται από τους πολίτες, των οποίων  η ισχύς είναι αυθεντική και μόνιμη γιατί  αποκτήθηκε από φυσικούς νόμους· γιατί αποτελεί δώρο της Φύσεως και του Θεού. Αντίθετα η ισχύς των αντιπροσώπων είναι εικονική και προσωρινή γιατί αποτελεί προνόμιο που αποκτήθηκε από  ανθρώπινους και όχι φυσικούς νόμους.
  2. Η πρωτοβουλία σκοπεύει να θεραπεύσει τη βασική αιτία της κρίσης, την ασθένεια και όχι τα συμπτώματα της.

Μακάρι οι άνθρωποι να πιστέψουν τα προαναφερθέντα και να επιδιώξουν την οριστική υπέρβαση της κρίσης, ακυρώνοντας την πραγματική  αιτία της.  

 


[i] Η Εντροπία είναι ένα μετρήσιμο φυσικό μέγεθος, που στις θετικές επιστήμες – Θερμοδυναμική, Στατιστική και Κβαντική Μηχανική, Πληροφορική –  εκφράζεται με μαθηματικό φορμαλισμό, γεγονός που έχει σαν συνέπεια την περιορισμένη χρήση της στα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα.  Σε μία γενικότερη, απλή και κατανοητή προσέγγιση: Εντροπία είναι το μέγεθος που εκφράζει το βαθμό αποδόμησης όλων των συστημάτων. Αύξηση της εντροπίας σημαίνει,  αύξηση της αποδόμησης των συστημάτων ή μείωση της ικανότητας τους για παραγωγή «ωφέλιμου έργου». Το σημερινό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της χώρας μας, αποτελεί  χαρακτηριστικό  παράδειγμα συστήματος με υψηλή εντροπία· παράδειγμα  συστήματος που υστερεί σε παραγωγή ωφέλιμου έργου.

Σημείωση. Περισσότερες πληροφορίες τόσο για την εντροπία των πολιτικών συστημάτων, όσο και για την ανάγκη ριζικής αλλαγής του Συντάγματος, μπορεί κάποιος να βρει, στους παρακάτω συνδέσμους :

Άμεση Δημοκρατία• Το πολίτευμα της χαμηλής Εντροπίας,  http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=67

Ανάγκη για αλλαγή της φιλοσοφίας του Συντάγματος,   http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=81

 

Η βαθύτερη αιτία της Κρίσης και ο τρόπος υπέρβασής της

12 σχόλια στο Η βαθύτερη αιτία της Κρίσης και ο τρόπος υπέρβασής της

  • 01/04/2012 στο 5:37 μμ
    Σύνδεσμος

    Το άρθρο του κ. Κυριαζή λέει τρανές αλήθειες και με ευσύνοπτο και κατανοητό τρόπο. Όμως, μάλλον δεν συμφωνώ με την αρχική τοποθέτηση ότι “Βαθύτερη αιτία της κρίσης είναι τα εγγενή χαρακτηριστικά του πολιτικού μας συστήματος”. Έχω την αίσθηση ότι τα φαύλα εγγενή χαρακτηριστικά του πολιτικού μας συστήματος είναι απότοκο της σταδιακής πνευματικής έκπτωσης και απαξίωσης σε διάστημα ετών. Ως αποτέλεσμα αυτού του σταδιακού πνευματικού εκμαυλισμού ακολούθησε η παράλληλη θεσμική υποβάθμιση και απαξίωση ως φυσικό επακόλουθο. Αν οι άνθρωποι έχουν Παιδεία (όχι απλώς κατάρτιση και εκπαίδευση), δεν απαξιώνουν αλλά διαφυλάσσουν, τιμούν και υπηρετούν τους υγιείς θεσμούς. Πάντως, ως προς την προσέγγιση σχετικά με τη σπουδαιότητα και την επείγουσα ανάγκη της Πρωτοβουλίας για Νέο Σύνταγμα συμφωνώ απόλυτα.

    Απάντηση
  • 02/04/2012 στο 6:28 πμ
    Σύνδεσμος

    Συγχαίρω τον κύριοΚυριαζή για το άρθρο του και των ευχαριστώ που βρίσκεται μαζί μας και υπερασπίζεται την κοινή μας προσπάθεια.

    Απάντηση
  • 02/04/2012 στο 7:31 πμ
    Σύνδεσμος

    Πιστεύω ότι η Παιδεία και η Δημοκρατία συνιστούν ένα «δίδυμο πύργο αξιών», που ο ένας στηρίζει τον άλλον• που όταν ο ένας καταρρεύσει με νομοτελειακή βεβαιότητα καταρρέει και ο άλλος. Όμως για να είναι εφικτό το χτίσιμο αυτού του δίδυμου πύργου, πρέπει πάντα να ξεκινάει από τη Δημοκρατία.
    Στα αναφερόμενα στον παρακάτω σύνδεσμο, ίσως δικαιολογούν αυτή την ιεράρχηση των δύο αξιών.
    Δημοκρατία. Η Παιδεία της παιδείας. http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=19

    Απάντηση
  • 04/04/2012 στο 8:02 μμ
    Σύνδεσμος

    Προτάσεις για συζήτηση :
    1. Θέσπιση απλής αναλογικής.
    2. Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ για το βουλευτικό αξίωμα να μην δίνεται από τους αρχηγούς των κομμάτων αλλά από τους πολίτες με εκλογές στις τοπικές κοινωνίες. Να εκλέγονται πανελλαδικά χίλιοι υποψήφιοι βουλευτές και από αυτούς τους χίλιους να προκύπτουν ΜΕ ΚΛΗΡΩΣΗ οι τριακόσιοι.
    3. Διενέργεια δημοψηφίσματος για ένα ζήτημα αν το ζητάει συγκεκριμένος αριθμός πολιτών (π.χ. από 300.000 υπογραφές και άνω).
    4. Αξιολόγηση υπουργών από τους πολίτες ανά 3 εξάμηνα με ψηφοφορία : ο υπουργός που θα συγκεντρώνει αρνητικές γνώμες από 55% και άνω, να οδηγείται σε αναγκαστική παραίτηση.
    5. Όριο βουλευτικών θητειών (μέχρι 2 θητείες).
    6. Αύξηση – και όχι μείωση – του αριθμού των βουλευτών. Διότι όσο λιγότεροι βρίσκονται στη λήψη των αποφάσεων, τόσο πιο εύκολο είναι να εξαγοραστούν, να δωροδοκηθούν και να εκβιαστούν από εξωθεσμικά κέντρα.

    Απάντηση
  • 05/04/2012 στο 8:55 πμ
    Σύνδεσμος

    Οι προτάσεις τουκ. Αδάμου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
    Συμφωνώ απολύτως με τις υπ’ αρ. 3 και 5, οι οποίες άλλωστε αναφέρονται ρητά και στην διακήρυξή μας.
    Η υπ’ αρ. 2 θέτει το καίριο ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων, το οποίο επίσης αποτελεί βασικό σημείο των προτάσεών μας, ενώ το υπ’ αρ.4 εντάσσεται στο ζήτημα της δυναότητας ανάκλησης αξιωματούχων δια δημοψηφίσματος κατόπιν λαϊκής πρωτοβουλίας, δυνατότητα που υπάρχει λ.χ. σε κάποια ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας.
    Τα υπ’ αρ.1 και 6 νομίζω ότι θα πρέπει να αφεθούν προς ρύθμιση, όχι από το σύνταγμα, αλλά σε επίπεδο απλού νόμου, δεδομένου ότι μπορεί για παράδειγμα να υπάρχουν περιφέρειες μονοεδρικές όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί η αρχή της απλής αναλογικής.

    Απάντηση
  • 05/04/2012 στο 3:13 μμ
    Σύνδεσμος

    Συμφωνώ απόλυτα με τις προτάσεις του κ. Αδάμου και του κ. Λυντέρη• είναι αξιόλογες και πιστεύω και αποτελεσματικές, αρκεί να πραγματοποιηθούν.
    Παρά ταύτα νομίζω πως εδώ που έχουμε φθάσει, το μείζον πρόβλημα δεν είναι ΠΟΙΕΣ διατάξεις πρέπει να έχει το σύνταγμα, αλλά ΠΟΙΟΣ θα έχει τη θεσμική ισχύ να εγκρίνει αυτές τις διατάξεις. Αν αυτή η θεσμική ισχύς δεν ανήκει στους πολίτες, οι οποίο έχουν και την φυσική ισχύ, τότε οι προσπάθειες μας για το ΠΟΙΕΣ διατάξεις πρέπει να γίνουν, θα έχουν θεωρητική αξία, αλλά όχι αποτελεσματικότητα. Οι λόγοι ευνόητοι.
    Κατά την αντίληψη μας, δύο είναι οι βασικές ( Mandatory ) αλλαγές, που πρέπει, κατ’ απόλυτο προτεραιότητα, να γίνουν στο ισχύον Σύνταγμα των Ελλήνων :
    (1) Συνταγματική κατοχύρωση της λήψεως των μεγάλων αποφάσεων, με δημοψηφίσματα.
    (2) Συνταγματική/νομοθετική καθιέρωση και οργάνωση, ψηφιακών δημοψηφισμάτων και ψηφιακής υπογραφής προτάσεων πολιτών.
    Αν δεν γίνουν αυτές οι αλλαγές, και οι αποφάσεις για το Σύνταγμα λαμβάνονται με τον ισχύοντα σήμερα τρόπο, τότε οι πράγματι αξιόλογες προτάσεις αλλαγών, θα μείνουν στα χαρτιά για να θυμίζουν την ευγένεια και τον ορθολογισμό των απλών πολιτών.
    Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο σύνδεσμο:
    http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=72

    Απάντηση
  • 05/04/2012 στο 6:58 μμ
    Σύνδεσμος

    Συμφωνώ απολύτως κύριε Κυριαζή με τις 2 προϋποθέσεις που θέτετε.
    Όμως και πάλι γεννάται το ερώτημα : ποιός ή ποιοί θα έχουν την ισχύ και τη βούληση να επιβάλουν αυτές τις 2 αρχικές προϋποθέσεις;
    Πιστεύω ότι πρώτη προϋπόθεση, πρώτο (αλλά όχι και τελευταίο) βήμα προς την ποθούμενη κατεύθυνση, είναι αναγκαστικά η εκλογική κατάρρευση κυρίως των 2 μεγάλων κομμάτων του δικομματισμού, ώστε ακολούθως να καταρρεύσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
    Πώς θα γίνει αυτό; Ευχής έργο θα ήταν να φτάσει η εκλογική αποχή σε ποσοστά του 80% και άνω. Επειδή όμως αυτό είναι φυσικά αδύνατον, το επόμενο που μπορώ να σκεφτώ είναι η μαζική ψήφος υπέρ της Αριστεράς. Όχι ως τελικό σκοπό αλλά ως ΜΕΣΟ κατάρρευσης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, ώστε, κατόπιν, ν’ ανοίξει ενδεχομένως ο δρόμος για τις αλλαγές που προαναφέραμε.

    Απάντηση
  • 05/04/2012 στο 9:46 μμ
    Σύνδεσμος

    Συμφωνώ απολύτως με τον κύριο Κυριαζή ότι το ζήτημα είναι από ποιον θα επιβληθούν αυτές οι συνταγματικές αλλαγές διότι πράγματι η θεσμική ισχύς πρέπει να ανήκει μόνο στο λαό μέσω δημοψηφίμσατος . ¨Οσον αφορά το ψηφιακό δημοψήφισμα, κατά τα την γνώμη μου το μεγάλο ερώτημα είναι ο τρόπος εξασφάλισης της μυστικότητας και του ελεύθερου της ψηφοφορίας. Ίσως μπορεί ο κ. Κυριαζής να μας διαφωτίσει περισσότερο.

    Απάντηση
  • 07/04/2012 στο 2:13 μμ
    Σύνδεσμος

    Τα θέματα που θέτουν ο κ. Αδάμος και ο κ. Λυντέρης είναι πολύ σημαντικά• ανήκουν στην καρδιά του προβλήματος. Η ταπεινή μου άποψη για αυτά είναι η ακόλουθη.
    1.Αυτοί που σήμερα έχουν τη θεσμική/συμβατική ισχύ για να πραγματοποιήσουν τέτοιες συνταγματικές αλλαγές είναι το πολιτικό κατεστημένο των εκλεγμένων και «εκλεγμένων» αντιπροσώπων μας, του οποίου όμως τα συμφέροντα είναι αντίθετα με τέτοιες αλλαγές. Συνεπώς, η πραγματοποίηση τέτοιων συνταγματικών αλλαγών προϋποθέτει, είτε ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης που ασκεί την εξουσία, δηλαδή επανάσταση, είτε ανατροπή της καθεστηκυίας αντίληψης που δημιούργησε και συντηρεί την καθεστηκυία τάξη. Κατά την εν λόγω καθεστηκυία αντίληψη, αιτία της κρίσης είναι οι λανθασμένες επιλογές αντιπροσώπων, και όχι κάποιοι θεσμοί του πολιτεύματος• είναι το φύγετε εσείς που μας καταστρέψατε, για να έρθουμε εμείς να σας σώσουμε. Όσο και αν φαίνεται περίεργο η πλειονότητα των πολιτών έχει αυτή την αντίληψη και στο μόνο που διαφοροποιείται είναι στο «εσείς» και στο «εμείς».
    Αν όμως υπάρξει πραγματική ανατροπή αυτής της αντίληψης στους πολίτες, τότε αυτή, θα αναγκάσει το κατεστημένο όχι απλώς να αποδεχθεί,άλλα να πρωτοστατήσει στην πραγματοποίηση αυτών των αλλαγών.
    Τα μέτρα που προτείνονται είναι σωστά και αναγκαία αλλά δεν αρκεί ο ορθολογισμός και η ηθική τους για να αποφασισθούν από τους αντιπροσώπους μας. Για να αποφασισθούν και να εφαρμοσθούν, απαιτείται οπωσδήποτε ανατροπή της υπάρχουσας καθεστηκυίας και λανθασμένης αντίληψης.
    Όταν η αντίληψη αυτή ανατραπεί, τότε με νομοτελειακή βεβαιότητα θα ανατραπεί και το στάτους του κατεστημένου, είτε από τους έχοντες τη θεσμική ισχύ αντιπροσώπους, είτε από τους έχοντες τη φυσική ισχύ πολίτες.
    Μακάρι να συμβεί το πρώτο σενάριο..
    Η Πρωτοβουλία ουσιαστικά επιχειρεί την ανατροπή της καθεστηκυίας αντίληψης και γι’ αυτό η προσφορά της είναι ορθολογική και πολύτιμη.

    2.H ψηφιακή τεχνολογία είναι σήμερα σε θέση να πραγματοποιήσει ψηφοφορίες με πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία και ασφάλεια από τις ψηφοφορίες που γίνονται με το συμβατικό τρόπο των ψηφοδελτίων, της κάλπης και της μετάβασης σε εκλογικά κέντρα.
    Ακόμη σε μια ψηφιακή ψηφοφορία φαινόμενα άσκησης βίας σε ψηφοφόρους ή κλοπής της κάλπης, σαν αυτά που γίνονται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Άσκηση βίας σε ψηφιακές ψηφοφορίες δεν είναι δυνατή.
    Αυτά τα πλεονεκτήματα σκόπιμα αγνοούνται και σκόπιμα στρεβλώνονται από εκείνους, που θα χάσουν προνόμια όταν αυτές οι αλλαγές πραγματοποιηθούν. Οι ανησυχίες για χαμηλή αξιοπιστία και μείωση της ελευθερίας από τη χρήση της τεχνολογίας, είναι ένα σκόπιμο παραμύθι.
    Για το θέμα αυτό ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξία έχουν οι απόψεις δύο ακαδημαϊκών διδασκάλων:
    Του καθηγητού της Πληροφορικής στο ΕΜΠ κ. Παναγιώτη Τσανάκα
    http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=38 και

    Του ομότιμου καθηγητού της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Αντεπιστέλλοντος Μέλους της Ακαδημίας Αθηνών κ. Νίκου Αλεξανδρόπουλου
    http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=38

    Απάντηση
  • 08/04/2012 στο 8:06 πμ
    Σύνδεσμος

    Έμαι λογιστής ελεύθερος επαγγελματίας 44 χρονων. Λόγω αυξημένων υποχρεώσεων πραγματικά δεν έχω χρόνο ούτε για την απαραίτητη ξεκούραση. Θα με ευχαριστούσε ιδιαίτερα και θα μου εδινε ελπίδα για το μελλον, να επικεντρώνατε την σοφία σας προτεινοντας λύσεις περισσότερο σε πιο πρακτικα και καθημερινα προβλήματα.
    Χωρις να γνωριζω ιδιαιτερη φυσική θα ηθελα να ρωτησω τον κυριο Κυριαζη, αφου η ιδια η φυση με την βαρυτητα, εχει δωσει την απαντηση για την ταση προς την αταξια (εντροπια) γιατι δεν την αντιγράφουμε εφαρμόζοντας αμεσες διαδικασίες και χωρις πολλα λογια?

    Απάντηση
  • 09/04/2012 στο 4:50 πμ
    Σύνδεσμος

    Νομίζω πως ο φίλος Κωνσταντίνος Παρασκευόπουλος θέτει δύο σημαντικά θέματα: (1) Τι κάνουμε για να ακυρώσουμε την αίτια της κρίσης, τη θεραπεία της ασθένειας και (2) Τι κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα της κρίσης, τα συμπτώματα της ασθένειας.
    Αν η αιτία της κρίσης ήταν ένα φυσικό φαινόμενο, πχ οι σεισμοί, θα αντιμετωπίζαμε: την αιτία χτίζοντας αντισεισμικά σπίτια και τα αποτελέσματα από την υπόψη παράλειψη και τους σεισμούς, εγκαταλείποντας το γκρεμισμένο σπίτι και ζώντας σε μια σκηνή ή σε νοικιασμένο σπίτι σε άλλη χώρα. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν χτίζαμε αντισεισμικά σπίτια και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις καταστροφές από τους σεισμούς. Κάποτε όμως καταλάβαμε και αλλάξαμε τον κανονισμό αντισεισμικών κατασκευών.
    Αν η αιτία της κρίσης είναι το πολιτικό σύστημα, όπως στο άρθρο υποστηρίζεται, η ακύρωσης της αιτίας της κρίσης αντιμετωπίζεται με ριζικές συνταγματικές αλλαγές, σαν αυτές που προσπαθεί η Πρωτοβουλία. Για την αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της κρίσης λέγονται πολλά από πολλούς, που όλα παραπέμπουν σε πρακτικές σαν αυτές που προαναφέρθηκαν για τους σεισμούς. Δυστυχώς κάνουμε και εδώ το ίδιο λάθος• ενδιαφερόσαστε για τα αποτελέσματα και όχι την αιτία. Όμως τελικά μαθαίνουμε από τα παθήματα μας.
    Σχετικό με το παρόν θέμα είναι το αλληγορικό, συνειρμικό και σύντομο κείμενο:
    Πως η μαγίστρα σκότωσε το στοιχειό του βάλτου της Λιλαίας. http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=27 .
    Για την εντροπία των συστημάτων εξουσίας περιοριζόμαστε να υπενθυμίσουμε ότι τάξη είναι να παραμένει η εξουσία (η ισχύς) σε όλους τους ανθρώπους, όπως καθόρισε η φύση και ο Θεός, ενώ αταξία είναι το αντίθετο• να συγκεντρώνεται στο βασιλιά, στο μονάρχη, στους αντιπροσώπους. Είναι φανερό ότι στην άμεση δημοκρατία η αταξία και συνεπώς και η εντροπία, είναι μικρότερη από ότι είναι σε όλα τα άλλα πολιτεύματα ( μοναρχίες, ολιγαρχίες, αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες )

    Απάντηση

Γράψτε απάντηση στο Χρήστος Λυντέρης Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

40  ⁄  4  =